„Twórczość Doroty funkcjonuje bardziej jako sugestia, niż gotowy scenariusz rozgrywanego aktu pozwalająca nam ukradkowo zerknąć poza kulisy i doświadczyć głębi ukrytych mechanizmów determinujących owo przedstawienie. Przeradza się z obszar przestrzenny utrzymany w metafizycznym nastroju trwania dziwnej i tajemniczej egzystencji. Przestrzeń ta posiada obsesyjne wręcz skłonności do dokonującego się na naszych oczach ciągłego procesu metamorfozy. Ulega jawnej personifikacji, stając się podmiotem dla którego reszta figur stylistycznych jest jedynie jego uzupełnieniem. Podlega pewnej anegdotyzacji, pojawiają się motywy fabularne stanowiące symbiotyczną i nierozerwalną częścią transowego pejzażu.”
"… Zdarza się , że rezygnuje z fabularyzowanych pejzaży, przenosząc byt artystycznej materii w rejony rozważań czysto formalnych. Redukuje przekaz do najprostszych informacyjnych sygnałów. Ogranicza się do operowania skrótem, plastycznym znakiem oznaczonym kolorem, lub zabarwiony emocjonalnym gestem, który służy jako pretekst do uwypuklenia istotniejszego wydarzenia w obrębie danej pracy. Odrzuca tym samym pokusę utożsamiania estetycznych treści z czymkolwiek bezwzględnym, nie stanowi imitacji niczego, transponując odbiór do swobodnej zabawy w skojarzenia. Wówczas jedynym aktorem i ogniskiem uwagi staje się już tylko transowa przestrzeń w pełnej swej rozciągłości, i bogactwem jej niuansów. Cała ta uwertura odgrywana jest w aurze pozytywnych wibracji…''.

"Ekspresja przekazu, czy też wynikający z niej nastrój magicznej zadumy nad mnogością aspektów trwania utrzymuje się w takim właśnie klimacie. Ukradkowy chichot zjawy przestrzennej dobiega gdzieś spoza fałdy grawitacyjnego zakrzywienia- to z pewnością chichot ducha sprzyjającego nam- maluczkim…"

                                                                                                                                                                                                         Piotr Mastalerz